In The Growth of m-Learning and the Growth of Mobile Computing: Parallel developments verkent Jason Caudill de toepassing van een aantal technologieën die mobile learning (m-learning) mogelijk kunnen maken. Caudill stelt dat m-learning meer flexibel is in vergelijking tot ‘gewone’ e-learning. Hij schrijft dat het maar de vraag is of laptops tot de hardware behoort die gebruikt kan worden voor m-learning.
they are not devices that people can carry everywhere and quickly access at any time due to their size, configuration, and the time required to boot up and shut down.
Daarom laat hij de laptop en tablet PC in dit paper buiten beschouwing. Een mobiel apparaat zou in je jaszak moeten kunnen passen. Vind ik discutabel, maar goed (als ik mijn PDA in mijn jaszak stop zal deze snel uitscheuren, vrees ik).
De auteur gaat vervolgens uitvoerig in op de meerwaarde van m-learning ten opzichte van e-learning. Daarbij geeft hij onder meer aan dat mobiele apparaten een gepersonaliseerde interface mogelijk maken.
With mobile devices these issues are eliminated. By carrying a personalized device, the user has media access tailored to best fit their personal preferences. This being the case, the user can quickly and easily access the resources they need, which may result in a higher frequency of access.
Mobiele technologie vergemakkelijkt, zo stelt Caudill, een gemakkelijker toegang tot leerbronnen waardoor het leerproces meer gestroomlijnd kan verlopen. Verder zijn de tools goedkoper dan hardware voor ‘gewone’ e-learning (hetgeen klopt als je tablet PC’s en laptops buiten beschouwing laat). Maar aan de andere kant is het volgens hem noodzakelijk dat extra aandacht wordt besteed aan het format waarin content wordt aangeboden, het ontwerp van de content en de functionele eisen die aan de hardware moeten worden gesteld.
Vervolgens bespreekt de auteur onder de kop "mobile hardware" de PDA, SMS en podcasting via MP3-spelers. Hij gaat daarbij ook summier in op beperkingen, maar geeft tegelijkertijd aan dat deze technologie sterk in ontwikkeling is. Tot slot -voor de conclusie- gaat Caudill in op mobiele netwerk technologie zoals Bluetooth.
Helaas ontbreken cases in dit paper. De auteur verkent de mogelijkheden, zonder deze daadwerkelijk aan de praktijk te toetsen. Wellicht is hij ook daarom zo optimistisch gestemd. Want volgens mij loop je in de praktijk tegen nogal wat beperkingen aan als je met een PDA of mobiele telefoon een elektronische leeromgeving wilt raadplegen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie