Keynote: personalisering van leren #OWD2015

Personalisering van onderwijs is één van de actuele onderwerpen van dit moment. Volgens Tony Bates maken een aantal ontwikkelingen personalisering mogelijk.

Tony Bates kan met recht -en niet alleen vanwege zijn leeftijd- de ‘eminent grise’ van ‘open education’ worden genoemd. Bates is één van de grondleggers van de Britse Open Universiteit en is als docent, onderzoeker en adviseur betrokken geweest bij tal van (open) universiteiten wereldwijd.

Bates mocht vanochtend, na de opening door Erwin Bleumink van SURF, de openingskeynote verzorgen. Hij starte met zogenaamde ‘key forces’ voor veranderingen. Zo worden banen in toenemende mate kennisintensief. De noodzaak van ’21ste eeuw vaardigheden’ maken daar ook deel van uit. Bates heeft overigens, net als ik, een hekel aan de term, maar vindt zaken als denkvaardigheden en persoonlijke vaardigheden om kennis ‘te managen’ wel erg belangrijk.

Volgens Bates maken dergelijke krachten veranderingen op het gebied van curriculum en didactiek noodzakelijk. Het massale hoger onderwijs met z’n hoorcolleges sluit namelijk onvoldoende aan bij de zeer diverse groep lerenden (waar onder de groep ‘life long learners’, die instellingen alleen al vanwege demografische redenen moeten ‘bedienen’ omdat anders afdelingen gesloten zullen moeten worden).

Vanwege de enorme diversiteit van lerenden is meer personalisering dankzij ICT nodig. Daarbij onderscheidde Bates een aantal vormen.

  • Adaptief leren, dat in feite haar wortels heeft in het behaviourisme. Al maken we nu steeds vaker gebruik van data om deze manier van leren te realiseren. Bates maakt zich vanwege het behaviourisme zorgen om deze benadering, omdat je hiermee de zogenaamde 21ste eeuwse vaardigheden niet ontwikkelt (adaptief leren is sterk contentgedreven).
  • Competency-based leren. Deze vorm van onderwijs is sterk gericht op ‘learning outcomes’, en is nu populair in de VS. Lerenden werken in eigen tempo aan noodzakelijke competenties. Lerenden maken examens via zogenaamde ‘challenges’, als men er klaar voor is. Ook hiervan vraagt Bates zich af of lerenden hiermee aan noodzakelijke toekomstige vaardigheden werken. Bovendien is het niet een heel flexibel systeem.
  • Persoonlijke leeromgevingen, waarbij lerenden eigen tools gebruiken en diverse zelfgestuurde leerervaringen kunnen inbrengen. De zogenaamde cMOOCs zijn hier op gericht.
  • Meerdere vormen van ‘delivery’. Hier vallen vormen als de flipped classroom of hybride leeromgevingen onder. Leerinhouden kunnen dus via meerdere vormen van onderwijs worden bestudeerd.
  • Volledig online leren (tegen betaling) stelt lerenden in staat zelf het tempo bepalen en keuzes te maken wat men wil leren.
  • Hybride leren (50% of meer online leren, waardoor studenten werken en leren kunnen combineren). Daarbij wordt ook beter nagedacht over wat je het beste online en wat je het beste offline kunt bestuderen). Hybride leren neemt op dit moment een hoge vlucht. Opvallend genoeg viel de flipped classroom ook onder deze vorm.

Volgens Bates hebben vooral lerenden het meeste baat die een leven lang willen leren, of studenten die om wat voor reden meer flexibel onderwijs willen hebben. De universiteit van British Columbia geeft studenten bijvoorbeeld de mogelijkheid om dezelfde cursus op verschillende manieren te volgen (volledig online, hybride). Massive open online courses maken het ook mogelijk om meer flexibel te leren, al vraagt Bates zich af of je met xMOOCs voldoende werkt aan ‘21ste eeuwse vaardigheden’. Daarnaast bevorderen open textbooks, open research en open educational resources meer personalisering (keuzevrijheid ten aanzien van leerinhouden).

Tony Bates stelde ook het gebruik van multimedia bijdraagt aan personalisering omdat je daarmee kunt variëren in de wijze waarop leren plaats vindt, en omdat je hiermee kunt inspelen op individuele leervoorkeuren. Verder krijgen we te maken met kleinere certificaten (zoals badges) zodat leerpaden kunnen bestaan uit kleinere leereenheden. Tenslotte zie je volgens Bates dat studenten in toenemende mate keuzes kunnen maken uit verschillende diensten en ondersteuning, waardoor zij ook meer gepersonaliseerde behoeften kunnen bevredigen. Wat dat betreft vindt in feite decompositie van het onderwijs plaats (het verstrekken van leerstof en het begeleiden van lerenden gebeurt door meerdere organisaties).

Volgens Bates vereist dit wel een meer geavanceerd ontwerp van leertrajecten. We hebben namelijk veel meer keuzemogelijkheden, waarbij personalisering maar één element is. Verder vraagt het een groot voorstellingsvermogen van ontwikkelaars op basis de mogelijkheden die zij hebben.

Bates had een redelijk algemeen verhaal, maar wist een aantal relevante ontwikkelingen daarin wel mooi te integreren. Zijn strakke onderscheid in en typering van xMOOCs en cMOOCs vond ik wel wat achterhaald. De diversiteit aan MOOCs is inmiddels groter.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.