John Hagel III, John Seely Brown en Lang Davison geven een interessante draai aan de theorie over netwerkeffecten. Deze theorie gaat er van uit dat de waarde van een knooppunt in een netwerk exponentieel toeneemt naarmate het knooppunt verbonden is met meer knooppunten. Een bekend voorbeeld is het faxapparaat dat waardevoller werd naarmate meer organisaties de beschikking kregen over zo'n -inmiddels verouderd- apparaat.
Hagel, Seely Brown en Davison stellen dat er een tweede versterkende factor is binnen een netwerk: knooppunten gaan beter presteren als zij verbonden worden met meer knooppunten. Bij apparaten is dat niet het geval, maar wel bij organisaties en mensen.
Als voorbeeld nemen de auteurs de gemeenschap rond de game World of Warcraft. Zij concluderen:
the more participants–and interactions between those participants–you add to a carefully designed and nurtured environment, the more the rate of performance improvement goes up.
Volgens Hagel cs zou je de principes van deze gemeenschap ook moeten toepassen op andere onderwerpen. Er zou dan sprake kunnen zijn van een "collaboration curve", waarbij sprake is van connectiviteit en learning through pull (dat je vertalen als leren op basis van intrinsieke motivatie).
Collaboration curves hold the potential to mobilize larger and more diverse groups of participants to innovate and create new value.
Wat een prachtige, originele, benadering van leren, innoveren en netwerken. Je richt het werk in volgens principes van een game, je stimuleert passie, en faciliteert samenwerking, communicatie en leren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Toen wij in het groen kennisnet begonnen met livelink voor kennisuitwisseling trad hetzelfde verschijnselop. Nu met bijna 70.000 gebruikers waarvan 50.000 studenten b;lijkt pas hoe waar de uitspraak van john Hagel III is. Helaas zijn een stel early adapters afgehaakt voordat de aantallen interessant werden. dat werkt dit geheel dus weer tegen.