Tijdens de promotie van Maarten de Laat, gisteren, stelde Paul Kirschner de vraag of docenten binnen online cursussen andere didactische interventies plegen dan binnen face-to-face cursussen. Kirschner kon hiervoor in De Laat’s proefschrift geen aanwijzingen vinden. Kirschner stelde volgens mij hiermee impliciet het bestaan van digitale didactiek ter discussie.
Helaas ging Maarten nauwelijks de ‘strijd’ met Kirschner aan. Op zo’n moment baal je dat je je niet met het ritueel mag bemoeien! Want volgens mij is er voldoende reden om aan te nemen dat e-docenten wel andere didactische interventies zouden moeten plegen, dan docenten die lerenden in levende lijve ontmoeten. Misschien gebeurt dit nog niet altijd in voldoende mate (zoals in De Laat’s cases), maar dat wil niet zeggen dat het niet zou moeten.
Denk bijvoorbeeld aan de tijdsfactor bij a synchroon leren. In face-to-face situaties zijn docenten in staat snel in te spelen op bepaalde situaties binnen een groep. Zij moete ter plekke kunnen improviseren. Bij a synchroon leren moeten docenten veel beter van tevoren bedenken welke situaties zich binnen een groep voor kunnen doen. Deze docenten moeten bijvoorbeeld vooraf scenario’s bedenken en meer afspraken met de groep lerenden maken (wat doe je wel, wat niet).
Of denk aan het hanteren van emoties binnen een groep. Tijdens een bijeenkomst zie je hoe lerenden reageren en kun je daar ter plekke wat mee doen. Bij online a synchrone discussies is het aan te bevelen dat lerenden hun emoties via emoticons weergeven of beschrijven. Als docent zul je er veel meer naar moeten vragen. Ik durf te stellen dat e-docenten veel meer aandacht moeten besteden aan groepsprocessen bij online leren dan bij F2F-leren.
Derde voorbeeld. e-Docenten hebben te maken met een veel complexere mediamix dan docenten die alleen F2F- onderwijs verzorgen (mogelijk is deze complexiteit bij blended learning nog groter). e-Docenten moeten meer expertise hebben van ICT-tools en zij moeten weten welke tools zij waarvoor kunnen inzetten, wanneer wel en wanneer niet.
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Zie ook: Digitale didactiek: hoe (kunnen) academici leren ICT te gebruiken in hun onderwijs (de inaugurele reden van Robert-Jan Simons uit 2002; Maarten’s promoter, die zich ook niet met de discussie mocht bemoeien).
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie