Jade Davis heeft een kritische bijdrage geschreven over de relatie tussen MOOCs en big data. Zij beargumenteert dat aanbieders van massive open online courses zich niet zouden moeten gedragen als bedrijven als Facebook. De relatie tussen gebruiker en organisatie is namelijk van een andere orde.
Bij ‘big data’ worden gegevens over ons internetgedrag verzameld en bijvoorbeeld gebruikt voor het doen van aanbevelingen. Amazon analyseert bijvoorbeeld naar welke producten jij kijkt, en vergelijkt dat met het ‘klik- een aankoop’-gedrag van anderen. Op basis daarvan krijg jij suggesties te zien. Google presenteert zoekresultaten op basis van jouw surfgedrag. Op deze manier wordt ‘big data’ gebruikt voor commerciële doeleinden.
Bij massive open online courses is iets vergelijkbaars aan de hand. Het studiegedrag van de vele deelnemers kan worden vergeleken en gebruikt voor feedback op de cursus. Coursera maakt nu bijvoorbeeld ook gebruik van de Signature Track. Dit is een toepassing waarbij biometrische technieken worden gebruikt om te controleren of student Jan de Vries inderdaad student Jan de Vries is. Dat gebeurt onder meer op basis van je foto, maar ook op basis van jouw typegedrag (geen waterdichte methode, maar een stap in de richting op het gebied van authenticatie).
Coursera profileert zich daarbij volgens Davis als ‘big data bedrijf’. Zij gebruiken de software en algoritmes om gerelateerde services en functionaliteiten aan te bieden. Niet alleen aan individuen, maar ook aan bedrijven. Davis plaatst hier vraagtekens bij. Zij stelt dat je bij sociale netwerken als Facebook weet dat je je data aan een commercieel bedrijf afstaat in ruil voor functionaliteiten. Je neemt echter deel aan een MOOC vanwege de inhoud en de reputatie van de universiteit en docent. Niet vanwege de services. De relatie tussen gebruiker en onderwijsinstelling is nadrukkelijk van een andere orde, en niet te vergelijken met de relatie tussen een sociaal netwerk en diens gebruikers.
De Signature Track is slechts een illustratie van het gebruik van big data.
Jade Davis wijst terecht op het schemergebied waarin veelal met publieke middelen gefinancierde onderwijsinstellingen op het gebied van MOOCs samenwerken met commerciële bedrijven als Udacity en Coursera. Hetzelfde geldt voor learning analytics-initiatieven van Pearson. Transparantie en duidelijke afspraken over wie wat met welke data mag doen zijn noodzakelijk. Ik vraag me overigens af of gebruikers van sociale netwerken zich altijd bewust zijn dat zij met hun data betalen voor het gebruik van applicaties.
Tegelijkertijd moeten we ons realiseren dat ook niet-commerciële partijen belang hebben bij de data. Bijvoorbeeld voor het doen van onderzoek, voor marketing maar ook voor het aanbieden van aanvullende diensten. Daar zal de investering in MOOCs bijvoorbeeld uit betaald moeten worden. ‘Gratis’ bestaat immers niet.
Dat is ook niet erg zolang gebruikers zich daar maar van bewust zijn, en zich bijvoorbeeld kunnen afmelden van elektronische nieuwsbrieven.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie