Vandaag is het 11 november 2020, de ‘elfde van de elfde’. Deze dag geldt als de officiële opening van het vasteloavendseizoen (carnavalsseizoen). Normaliter trekken vandaag duizenden mensen naar steden als Maastricht en Den Bosch om dit groots te vieren. Dankzij de coronacrisis gaat dit uiteraard niet door. Ik krijg als trouw vasteloavend-vierder weleens de vraag of ik vasteloavend en de opening van het seizoen niet ga missen. Ja en nee.
Ik heb het vasteloavend vieren met de paplepel ingegoten gekregen. Als peuter ging ik al met mijn ouders op stap. Mijn opa was lid van de Raad van Elf van de carnavalsvereniging van Kerkrade. Ik was zestien jaar toen ik de eerste ‘heren zitting’ bijwoonde en ik ga al sinds jaar en dag met familie elk jaar naar de ‘gala zitting’ in de Rodahal te Kerkrade. Ik heb zelfs mijn niet-Kerkraadse vrouw enthousiast weten te maken om mee te gaan naar de galazitting op de zaterdag van het vasteloavends-weekend. Dat heeft me wel meer dan dertig jaar gekost. Ondanks dat ik sinds mijn studie in Nijmegen woon, ben ik lid van de Kirchroätsjer Vasteloavends Verrain (KVV 1936). Deze vereniging heeft trouwens verschillende leden die buiten Kerkrade en zelfs Limburg wonen.
Om maar een paar activiteiten te noemen. In de VS zouden ze me waarschijnlijk een ‘vasteloavends evangelist‘ noemen.
Dit jaar zal er eigenlijk geen vasteloavend worden gevierd. De drie grote carnavalsverenigingen van Kerkrade hebben dit al enkele maanden geleden gezamenlijk besloten. Er wordt geen prins uitgeroepen, er vinden geen optochten plaats, geen zittingen of andere activiteiten waarbij veel mensen samenkomen. De KVV 1936 opent vandaag wel in kleine kring en op een zeer bescheiden manier het seizoen. Zij zullen het seizoen ook op Aswoensdag sluiten. Verder geeft men een speciale krant uit (de Vasteloavendstsiedónk) en men selecteert via een live online sessie het jaarlijkse lied (d’r vasteloavendssjlajer). Daarnaast hebben alle leden als teken van verbondenheid een herinneringsmedaille gekregen (Hoesorde; zie foto).
Tijdens de recente online jaarvergadering van de KVV 1936 was er zeer veel begrip en waardering voor dit besluit en de besluitvorming. Uiteraard vindt iedereen die vasteloavend een warm hart toedraagt het heel jammer dat we dit jaar dit feest niet normaal kunnen vieren. Maar gezien de risico’s voor de gezondheid is dit onvermijdelijk.
Ik ga dit jaar de vasteloavend erg missen, en ik weet ook nog niet wat ik die dagen ga doen.
De opening van het vasteloavendseizoen ga ik echter niet missen. Ik ben die dag namelijk nog nooit op stap geweest. Toen ik op de middelbare school zat, hoefden schoolbesturen en leerplichtambtenaren geen maatregelen te treffen om te voorkomen dat jongeren massaal verzuimden en naar het Vrijthof of de Markt togen om de opening te vieren. Er viel namelijk niets te vieren.
Ja, verenigingen hadden hun eigen ceremonies. Maar dit ging volgens mijn herinnering niet gepaard met grootschalige festiviteiten. Dat is volgens mij echt iets van de laatste decennia, en geïnitieerd door de lokale horeca. Ik heb die opening dus niet met de paplepel ingegoten gekregen en heb hier dus ook nooit iets aan gedaan.
Dit illustreert ook dat tradities veranderen. Dat is maar goed ook. Tradities die niet evolueren, zullen eerder verdwijnen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie