Afgelopen vrijdag heeft het strategisch beraad van het CDA deze partij geprofileerd als ‘radicale middenpartij’. Volgens de Volkskrant was Tony Blair degene die Labour in 1995 in het ‘radicale midden’ positioneerde. Wat bijna niemand weet is dat dit concept ook even binnen GroenLinks ter discussie is geweest.
Even een blog post die niet over technology enhanced learning gaat, maar een stukje (persoonlijke) politieke geschiedenis.
In de periode 1995-1997 heb ik als secretaris publiciteit deel uitgemaakt van het partijbestuur van GroenLinks.
Onder leiding van wijlen Ab Harrewijn (die toen partijvoorzitter was) functioneerde er toen een strategiegroep die zich boog over de koers van GroenLinks. Als secretaris publiciteit maakte ik ook deel uit van deze groep, net als onder meer de toenmalige Tweede Kamerleden Marijke Vos en Paul Rosenmöller (toenmalig fractievoorzitter) en de voorzitter van de Eerste Kamerfractie in die dagen, Wim de Boer (tevens één van de ‘founding fathers‘ van GroenLinks).
Toenmalig ‘politiek coördinator’ van de Tweede Kamerfractie, Tom van der Lee, bracht toen een discussienota in waarin GroenLinks werd geprofileerd als ‘radicale middenpartij’. Ik meen dat Tom zich daarbij heeft laten inspireren door een Britse politicoloog die ook Tony Blair adviseerde (zeker weten doe ik dat niet).
Een aantal mensen (waaronder ikzelf, en volgens mij ook Ab Harrewijn) had hier grote moeite mee. Wim de Boer heeft het begrip in relatie met GroenLinks toen gefileerd. Ik ben de argumenten van Wim inmiddels vergeten. Maar de wijze waarop hij dit deed, maakte dat daarna in die strategiegroep niet meer gesproken is over GroenLinks als ‘radicale middenpartij’. En dat is maar goed ook.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie