Has computer and communication technology allowed us to connect more deeply with life? Or, as we become more connected with this technology, are we becoming more disconnected from life?
Deze vraag probeert psycholoog Jim Taylor te beantwoorden in Does Technology Connection Mean Life Disconnection?
Taylor verbaast zich en maakt zich ook zorgen over de invloed van technologie op ons leven. Hij geeft daarbij aan dat of je je zorgen moet maken, ook af hangt van de vraag wat je onder 'leven' en 'verbondenheid' verstaat. Hij vindt online 'zijn' overduidelijk 'niet echt' en een 'online connectie' geen 'echte' verbintenis.
when I'm immersed in computer and communication technology, I feel somehow disconnected from life. I feel like I'm in a purgatory, not outside of life, but not living life fully either. I'm being productive and I'm being entertained, but not fully wrapped in the fabric of life. When I check my email or surf the Web, I feel like I'm cheating on life. I really should be with my family or exercising or doing chores around the house or doing something…substantial.
Technologie is volgens hem tweedimensionaal, het 'leven' driedimensionaal. Jim Taylor vindt het verkeerd om technologie te gebruiken om uit het 'echte leven' te ontsnappen, en om een 'virtuele realiteit te creëren.
Ik hoor vaker opvattingen, zoals die van Jim Taylor. Ik heb daar begrip voor, aangezien wij niet zijn opgegroeid in een wereld waarin ICT de normaalste zaak van de wereld is. Waar ik wel moeite mee heb, is met de veroordelingen van 'online leven'. Deze opvattingen zijn vooral normatief van aard, subjectief terwijl ze als 'objectief' worden gepresenteerd. Gebaseerd op een gevoel, en niet op feiten. Taylor neigt daar ook toe. Gelukkig schrijft hij ook:
Perhaps life needs to be redefined to include computer and communication technology. I don't have a problem with that. With every advance of civilization, humanity has had to adjust to fit the new world order. And we will certainly make that paradigm shift as well.
Dat is volgens mij precies wat gebeuren moet. Beschouw het als een keuze om ook 'online een leven' te hebben. Beoordeel 'online connecties' niet als minderwaardig, maar als anders. Jij kunt participeren in online netwerken, maar dat hoeft niet (al is het wel slim om dat te doen). Veroordeel anderen er in elk geval niet op.
Realiseer je dat opvattingen hierover in ontwikkeling zijn. Een jaar of zestig gelden werd het lezen van een boek in veel kringen immers ook als een teken van 'ledigheid' gezien. Het gebruik van de mobiele telefoon op straat werd vijftien jaar geleden nog als asociaal beschouwd. Tijden veranderen, de manier van leven ook.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
De onderzoeksgroep van P.Valkenburg van de UvA pleit er voor om te spreken over het virtuele en het fysieke leven. Samen zijn zij het reele leven voor onze jongeren. Fysiek vervangt dan het gebruik van het woord ‘echte’ als tegenstelling van ‘virtuele’…
Mijn generatie maakt onderscheid tussen de virtuele en fysieke wereld. De jongere generatie ervaart het als ‘het gehele leven’ om het maar eens wat archaisch aan te duiden…
JB
@Jan Bulsink: dat lijkt me een zinvol onderscheid. Dank.