Reflecteren wordt al decennia lang van belang geacht voor leren.
Niall Sclater en Shailey Minocha van de Britse Open Universiteit hebben een nieuw model voor reflecteren ontwikkeld. Opvallend daarbij is het verschil in basale reflectie en verdiepende reflectie. Wat ik vreemd vind, is dat het formuleren van leerdoelen of verwachte leerresultaten niet in het model voorkomen. Daar waar bij de meeste reflectiemodellen onvoldoende rekening wordt gehouden met spontane gebeurtenissen die kunnen leiden tot reflectie, mis ik in dit model de geplande reflecties.
In zijn bijdrage Reflecting on reflection maakt Slater ook duidelijk dat reflecteren een complex proces is, en dat lerenden aan de hand van reflectieve vragen gestimuleerd kunnen worden om te reflecteren. Bij het gebruik van het elektronisch portfolio voor reflectiedoeleinden wordt dit wat mij betreft nogal eens vergeten.
Ook geeft Slater aan dat docenten het vaak erg lastig vinden om reflecties te beoordelen. Begrijpelijk, als je het mij vraagt. De meeste docenten zijn vakgericht. Bij reflecties moeten zij beoordelen of een lerende de stappen binnen de reflectiecirkel doorlopen heeft en of de argumentatie correspondeert met de verschillende stappen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie