Via een tweet van sir Ken Robinson ben ik gestuit op onderstaande TEDxMelbourne toespraak van Will Richardson. Richardson bespreekt hierin vijf realiteiten waar het onderwijs mee te maken heeft.
Will Richardson is één van de edubloggers die ik al lange tijd volg. Onderstaande video -bijna een jaar geleden gepubliceerd- heb ik tot nu toe gemist.
Richardson gaat hierin in op de rol van scholen en rol van onderwijs binnen een veranderende, technologiserende samenleving waarin sprake is van overvloed (aan informatie). Toegankelijkheid van kennis is daarbij een issue. Hij stelt dat we binnen het onderwijssysteem nog niet in staat zijn om veranderingen fundamenteel aan te pakken. Veranderingen zijn weinig zichtbaar. We proberen het systeem aan te passen, niet te veranderen.
Hij onderwijs wordt echter geconfronteerd met vijf realiteiten:
- Content is overal.
- Docenten zijn overal.
- Data is overal (kan positief -personalisering- en negatief uitpakken).
- Netwerken zijn de nieuwe klaslokalen.
- We kunnen overal leren.
Wat heeft dat voor gevolgen voor het onderwijs? Wat is de waarde van school, binnen deze veranderende samenleving? Volgens hem wordt het niet-meetbare materiaal (zoals creativiteit) steeds belangrijk binnen het onderwijs. Daar moet het onderwijs het debat over voeren. Richardson geeft enkele suggesties hoe.
Will Richardson geeft in deze presentatie m.i. duidelijk aan dat de context van het onderwijs sterk aan het veranderen is, en dat dit gevolgen zou moeten hebben voor de doelen van het onderwijs, en de wijze waarop het onderwijs verzorgd zou moeten worden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Hoe nieuw zijn deze ‘realiteiten’? ‘Content is overal’, was altijd al zo, ‘docenten’ zijn overal, begrijp ik niet. Wordt hier bedoeld dat iedereen in de samenleving als docent zou kunnen optreden en dat dus het beroep als zodanig wordt ontkend of wordt bedoeld dat docenten overal bereikbaar zijn? ‘Data is overal, was altijd al zo, in, voor het onderwijs overvloedige mate. ‘We kunnen overal leren’, was altijd al zo. ‘Netwerken zijn de nieuwe klaslokalen’. Dit is geen realiteit, maar een te onderzoeken premisse. Is het noodzakelijk, wenselijk dat klaslokalen worden afgeschaft ten faveure van, in principe, werledwijde netwerken?
De werkelijk actuele vraag, nog maar weer eens onderstreept door de Steve Jobsscholen, is of de school een verouderd instituut is. De opkomst van computer en internet zijn , als zodanig, geen reken om aan het verschijnsel school te twijfelen. De vraag op welke wijze ict het onderwijs beter kan maken is, wat mij betreft, nog lang niet afdoende beantwoord, wat niet weg neemt dat aan het beantwoorden ervan door velen al een zeer positieve bijdrage is geleverd, niet in het minst door de auteur van deze blog.
Interessant en zeer herkenbaar.
Kennis is niet meer schaars en elitair maar overvloedig voorhanden en geheel gratis toegankelijk.
We beginnen steeds meer te beseffen dat leren niet meer is voorbehouden aan daartoe speciaal geselecteerde instituten met bijbehorende beroepen. Het formele en informele leren mengt steeds meer.
Dat betekent zeker niet dat de rol van de leraar is uitgespeeld, integendeel. Deze wordt misschien zelfs veel belangrijker. Maar hij verschuift wel. Van “intellectuele dozenschuiver” (altijd maar hetzelfde verhaaltje) naar een wegwijzer die je helpt bij het vinden van je weg in het leerlandschap. Als ik leraar zou zijn dan zou ik graag dit pad opgaan, want het is spannender, rijker en uitdagender.
Ik heb rondom dit thema een presentatie gehouden op de IPON: http://www.slideshare.net/lexhupe/ict-wormhole-naar-de-toekomst