‘Storytelling’ wordt al eeuwen lang gebruikt voor leren. Virtual reality is een technologie die steeds meer toegankelijk wordt, en ook potentie heeft voor leren. De twee kunnen ook gecombineerd worden.
Jesse Damiani legt uit wat de kracht is van storytelling via virtual reality:
- Immersion: je wordt als deelnemer de ervaring ingezogen. Je hebt het gevoel er fysiek aanwezig te zijn.
- Presence: het gevoel ergens met lichaam, geest en verstand aanwezig te zijn, terwijl je daar fysiek niet bent. Het gaat om een gevoel om actief deel te nemen, en niet om passief toe te kijken. Oogcontact speelt hierbij een belangrijke rol. Het gaat hierbij dus om veel intensere vormen van ‘presence’, dan de vormen van ‘presence’ van Anderson en Garrison.
- Agency: het vermogen om iets te doen in de ‘experience’ (interacteren, reageren). In een VR-experience bepaalt de kijker hoe hij of zij wil participeren, bijvoorbeeld door te beslissen waar hij of zij naar wil kijken. De user interaction beïnvloedt daardoor de ontwikkeling van een verhaal. Dat betekent dat lerenden meerdere verhaallijnen kunnen volgen, en verschillende dingen kunnen leren. Ook zegt het iets over de wijze waarop zij zelf beslissingen nemen. Damiani schrijft:
Digging into this kind of “passively active decision-making” offers a narrative avenue that, of yet, exclusively exists in VR.
- Empathy: in een VR-omgeving hoef je niet voor te stellen hoe een ander zich voelt, je voelt het zelf. Deze virtual reality ervaring over autisme illustreert dit:
- Point of View (wie vertelt het verhaal?) en perspectief (hoe wordt het verhaal verteld?). Bij VR kun je meerdere point of views en diverse perspectieven kiezen.
And, in implicating ourselves, we intrinsically begin to ask questions about who we are, our circumstances, and our level of agency. For storytellers in the medium, this is crucial information to bear in mind.
- Influencer: de ontwikkelaar van een VR-omgeving bouwt een ‘rijke’ omgeving en nodigt deelnemers uit deel te nemen. Deelnemers maken echter hun eigen verhaal. Er is geen sprake van een regie. Wel is er sprake van ‘audience-agency” (reader-response vertaald naar VR): de deelnemer is een actieve participant die echte existentie aan het werk verleent en betekenis geeft via interpretaties. Een VR-omgeving zou deelnemers in staat moeten stellen herhaaldelijk te kijken en andere keuzes te maken.
Als je VR combineert met storytelling dan kunnen lerenden zich veel beter verplaatsen in het verhaal. De leerervaring zou daardoor wel eens intenser en effectiever kunnen zijn.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie