Van elektronische leeromgevingen gebruik je vaak maar een klein deel van de functionaliteit. Verreweg de meeste gebruikers passen maar een fractie toe van de mogelijkheden van hun tekstverwerker of presentatieprogramma. En menige optie van je laptop blijft tot in de lengte der dagen verborgen.
ICT in het onderwijs wordt mede daarom gekenschetst als "oversold and underused".
Mede op basis van een persoonlijke ervaring, dit weekend, ben ik me af gaan vragen of dit voor een groot deel niet 'normaal' is.
Afgelopen vrijdag hebben we namelijk een nieuwe keuken gekregen. Deze keuken heeft uiteraard ook inbouwapparatuur. Gisteren heb ik me daarom maar eens gestort op de handleiding van de combi-oven. Ik ben nog van de generatie die een handleiding scant, selectief leest en daarna met het apparaat aan de slag gaat (en niet andersom).
De combi-oven heeft een aantal mogelijkheden. Je kunt 'm als oven gebruiken (logisch), als magnetron, om snel te ontdooien en om automatisch te bakken (hij heeft twaalf voorgeprogrammeerde opties). Als je de oven gebruikt, heb je weer de keuze uit vijf mogelijkheden (van dubbele hetelucht tot hete lucht + onderwarmte). Verder kun je werken met een bereidingstijd of met een begin- en/of eindtijd.
Een eenvoudig apparaat. Een kind kan de was doen. Of beter: de broodjes afbakken.
Toch verwacht ik maar een deel van de functionaliteit te gaan gebruiken. Automatisch bakken? Nee, dank je. Snel ontdooien? Waarschijnlijk niet. Ik denk dat ik in 99 van de 100 keer alleen gebruik ga maken van de dubbele hete lucht, in combinatie met bereidingstijd.
Oversold and underused? Vermoedelijk is het eigen aan hedendaagse apparaten -inclusief educatieve technologie- dat je maar een deel van de functionaliteit gebruikt. Ontwikkelaars en producenten willen zich immers niet te veel focussen op een bepaalde groep gebruikers. Vandaar het brede palet aan mogelijkheden.
Een alternatief zou zijn dat apparaten worden gecustomized, op basis van de wensen van de klanten. Maar ook dat heeft nadelen. Wensen kunnen immers veranderen, en het realiseren van aanpassingen is vaak kostbaar. Al is software -vooral open source- gemakkelijker aan te passen dan 'hardware' zoals een oven. Van veel keuzemogelijkheden worden we ook niet altijd gelukkig, zoals Barry Schwartz met de paradox of choice laat zien.
Laten we daarom niet langer roepen dat technologie wordt onderbenut, maar naar de onderliggende boodschap van Cuban luisteren. Daarnaast is het belangrijk om te kijken naar leerdoelen, didactiek en de mogelijkheden van technologie. Ook moet je niet te beroerd zijn om buiten bestaande kaders te denken en te experimenteren met nieuwe technologie (wat kan?).
De vergelijking tussen koken in de privésfeer en (t)e-learning gaat ook niet helemaal op.
Als het gaat om koken, heb ik geen behoefte om te innoveren. Ik wil wel variëren in recepten, maar verder niet. Het gaat toch goed zo? Ik ervaar geen gevoel van urgentie om dingen anders te doen of andere dingen te doen. Mijn omgeving prikkelt me niet om mijn kookgedrag te veranderen.
In het onderwijs is er daarentegen veel aanleiding om kritisch naar de bestaande praktijk te kijken, en om ICT te gebruiken om leerprocessen te versterken.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Gezien de achterstand van het onderwijs op de maatschappij op gebied van ICT: Wordt er in het onderwijs nog op hout gekookt? Of is men inmiddels aangesloten op het gas en electra netwerk? En gebruikt men daarin allen grootmoeders kookboek of ook smulweb.nl …?