Ewan McIntosh vat de belangrijkste punten uit Guy Claxton's What's the point of school? samen. Hij somt de acht belangrijkste kwaliteiten van krachtige lerenden samen (zoals nieuwsgierigheid, moed, voorstellingsvermogen, creativiteit, durven delen en kunnen reflecteren) en de belangrijkste redenen om te leren (denk aan verantwoordelijkheid voor leren durven nemen, betekenisvolle zaken willen verkennen of aan keuzevrijheid willen hebben).
Claxton stelt dat bestaande wijze waarop wij het onderwijs vormgeven meestal niet is gebaseerd op onderzoek. Jongeren zouden vooral moeten leren om kritisch om te gaan met leerinhouden (hoe weten we dat bewering X correct is?). Docenten zouden zichtbaar moeten maken dat zij ook permanent leren.
Public learning logs or learning leaderboards celebrate people who are at the edge of their own learning. Not comparative to others in the class, but how much they have improved on their own learning, into new, uncomfortable places.
Claxton stelt volgens McIntosh dat dergelijke "self-benchmarked formative assessment" motiverender werken dan de bestaande manier van beoordelen. In navolging van Claxton pleit McIntosh ook voor meer open curricula, waarin ruimte is voor het verkennen van 'wild topics' die lerenden daadwerkelijk bezighouden.
The goal is to explore genuine knowledge making, not regurgitation of consumed transmission. Well designed challenges (quite tight with flexibility) increase attainment, motivation and skills of learning about learning, as well as covering the content.
Waartoe is het onderwijs dus op aarde? Niet om kennis te reproduceren, maar om jongeren te leren kritisch om te gaan met informatie en om te reflecteren op eigen handelen. Claxton richt zich overduidelijk op algemeen onderwijs. Dat maakt zijn boodschap niet minder de moeite waard. Ik denk dat ik het boek zelf maar eens ga bestellen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie