Over het belang van obsessief reflecteren #NLE14

Tijdens de Next Learning 2014 waren Charles Jennings en Ben Betts de keynotesprekers. Ik heb onder meer geleerd wat Rafael Nadal te maken heeft met informeel leren.

Charles Jennings bijdrage ging over performance support en de waarde van informeel leren. Volgens hem is informeel leren niet nieuw, en heel nieuw tegelijkertijd. Het vraagt namelijk om een flinke cultuuromslag.

Jennings stelde dat organisatorische veranderingen zich in snel tempo voltrekken, maar dat dat niet geldt voor de manier waarop mensen leren. Hij hekelde de sterke scheiding tussen leren en werken. 'Learning everywhere' is daarom één van de uitdagingen van afdelingen Leren & Ontwikkelen. Training moeten we bovendien niet verwarren met leren en presteren. We kunnen leren ook niet managen, maar wel faciliteren. Het gaat volgens hem daarbij ook om de resultaten.

Jennings stelde dat hij niet houdt van de term 'informeel leren'. Die term suggereert dat het leren vanzelf komt. Dat is niet zo. Want het vraagt om ervaringen en inspanningen, samen met anderen. Zijn 70-20-10 model biedt dan een kader, raamwerk of referentiemodel. Je moet volgens hem de getallen vergeten, maar erkennen dat mensen via ervaringen leren, van anderen leren en van gestructureerde leeractiviteiten leren. Het gaat ervan uit dat leren een holistische ontwikkelaanpak is met aandacht voor kennis/vaardigheden, ervaringen, coaching/mentoring, conversaties, netwerken en reflectie. Voortdurend leren is dan de key driver van presteren.

Jennings ging ook in op hoe je een high performer herkent:

  1. Zij zijn meesters in de basis.
  2. Zij oefenen honderden uren onder begeleiding.
  3. Zij zijn ingebed in een professionele gemeenschap, die zij vragen kunnen stellen.
  4. Ze beschikken over on the job performance support.
  5. Ze hebben duizenden uren onafhankelijke ervaring, waarbij zij ook reflecteren.

Jennings noemt Rafael Nadal als één van high performers die het niet alleen van zijn talent moeten hebben. Dat komt doordat hij bijna obsessief bezig is met gedrag. Hij heeft geleerd om obsessief te reflecteren. Behalve reflecteren heb je ook uitdagende, nieuwe, ervaringen nodig hebben, de mogelijkheid om te oefenen, en op een rijke manier te converseren en te netwerken. Een gebrek aan motivatie en problemen met de werkomgeving vormen daarbij de belangrijkste belemmering voor het werk.

 

Ben Betts ging vervolgens in op de ontwikkeling van content naar cureren. E-learning is volgens hem dikwijls te zeer gericht op content. Bovendien hebben we te maken met problemen waarvoor geen bestaande oplossingen bestaan. Dat impliceert dat werken in feite leren wordt. Dat vraagt vooral om creativiteit en reflectie. Dat vraagt ook dat medewerkers in staat zijn om verbindingen te leggen met content en mensen. Daar zouden leerprofessionals zich mee bezig moeten houden, dat zou leertechnologie moeten faciliteren. We zouden cureren meer moeten faciliteren, want we hebben vooral een 'filterprobleem'. Dat probleem zouden organisaties en individuen bezig moeten houden.

 

Helaas heb ik het einde van Ben's bijdrage niet bij kunnen wonen, en ook het debat niet. Ik moest namelijk zelf een presentatie verzorgen.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.