In deze bijdrage wil ik drie artikelen samenvatten waarin de auteurs terugblikken op onderwijs tijdens de coronacrisis. Wat hebben we daarvan geleerd?
De uitbraak van COVID-19 heeft grote invloed gehad op het onderwijs. In het voorjaar moesten alle onderwijsinstellingen hun deuren op slot doen en online lesgeven. Vervolgens kwam er meer ruimte. Het basisonderwijs kon weer teruggaan naar klassikaal onderwijs. Binnen het voortgezet onderwijs werd eveneens grotendeels weer regulier lesgegeven. In een deel van het voortgezet onderwijs, het mbo en hoger onderwijs koos men vaak voor simultaan onderwijs of voor blended learning waarbij online leren dominant was.
Sinds een aantal dagen moet het hele onderwijs weer volledig online worden verzorgd, uitzonderingen daargelaten. Een situatie die minstens duurt tot 19 januari 2021. Wat zijn geleerde lessen van de eerdere ervaringen?
Teaching Online in the COVID Crisis: What We Have Learned
Ray Schroeder schrijft dat we onder meer hebben geleerd dat we voorbereid moeten zijn op toekomstige pandemieën, natuurrampen of andere verstoringen van het onderwijs. Volgens hem hebben we nu ook onderwijsmodellen die we moeten verbeteren en uitbreiden om de continuïteit van het leren te waarborgen in geval van verstoringen. Schroeder wijst eveneens op de gevolgen voor de gezondheid van lerenden en medewerkers, ook op de mentale gevolgen. Verder wijst hij op noodzakelijke verbeteringen die betrekking hebben op didactiek en pedagogiek (o.a. op het gebied van activering, betrokkenheid en welbevinden). De toegankelijkheid van het onderwijs is ook in het geding gekomen, onder meer omdat jongeren ongelijke toegang hebben tot de technologie die van belang is om aan online leren te doen.
5 Things We’ve Learned About Virtual School In 2020
Anya Kamenetz heeft zes interviews afgenomen met docenten. Zij schrijft o.a. over de angst voor leerachterstanden, waar in de VS op het moment van schrijven nog weinig cijfers bekend van zijn. De geleerde lessen zijn in elk geval:
- De digitale kloof is nog steeds groot en complex. De National Education Association concludeerde onlangs dat een kwart van de huishoudens met kinderen tussen 5 en 17 jaar niet beschikt over snelle wifi, een computer of beide. Ongeveer de helft van de huishoudens in de buurt van de armoedegrens beschikt hier niet over.
- Bij online leren op afstand draait alles om de relatie met lerenden. Eén school in het artikel besteedde de eerste drie weken van het schooljaar daarom alleen aandacht aan sociaal en emotioneel leren.
- Digitaal onderwijs van goede of zelfs geweldige kwaliteit zijn, met de juiste ondersteuning voor docenten. Maar daar ontbreekt het vaak aan.
- Hybride modellen -wat ik simultaan onderwijs noem- zijn zeer uitdagend. Je wilt hiermee ‘social distancing’ in acht nemen. Simultaan onderwijs zorgt echter vaak voor verwarring en voortdurende onderbrekingen. Veel lerenden hebben moeite om zich aan te passen aan de routines van de klas als ze in drie weken maar vijf dagen fysiek aanwezig zijn.
- Sommige lerenden leren niet veel online. Ze zullen de komende jaren een inhaalslag maken. Het is volgens mij echter geen uitgemaakte zaak dat dit ook gaat gebeuren. Volgens mij zou de overheid na de coronacrisis extra middelen moeten vrijmaken voor bijles aan jongeren die een leerachterstand hebben opgelopen.
What Higher Ed Taught Us in 2020: Analyst Reflections
In deze bijdrage blikken zes analisten van Eduventures op basis van eigen onderzoek uitgebreid terug op hoger onderwijs in 2020. Dit zijn belangrijke conclusies:
- Online leren, ontworpen voor de traditionele groep studenten, heeft een sterke aantrekkingskracht. Maar er zijn maar weinig instellingen die er aandacht aan besteden. Traditionele onderwijsinstellingen in de VS hebben 13% minder nieuwe studenten in geschreven. Onderwijsinstellingen die primair online onderwijs verzorgen hebben 13% meer studenten ingeschreven.
- Deelnemen aan onderwijs is meer dan lessen bijwonen. De ontevredenheid van studenten heeft te maken met twee belangrijke factoren: studenten zijn bang dat het online onderwijs het geld niet waard is, en zij ervaren een gebrek aan gemeenschap. Studenten die zich niet opnieuw inschrijven ervaren beperkte carrièremogelijkheden en voelen zich belemmerd om passies te verkennen.
- Onderwijsinstellingen zijn nieuwe studenten voornamelijk online gaan werven. Daardoor hebben zij wellicht studenten uit minderheidsgroepen meer toegang gegeven tot informatie over het hoger onderwijs. Instellingen die hun sociale media-inspanningen hebben vergroot, hebben meer studenten uit minderheidgroepen bereikt. Deze studenten gebruiken relatief intensief platforms als YouTube of Instagram voor het verkrijgen van informatie over onderwijs. Tegelijkertijd is bekend dat “students of color” buitenproportioneel zijn getroffen door de COVID-19 pandemie, en dat hun onderwijsdeelname eronder heeft geleden.
- De wereldwijde pandemie en de economische crisis hebben de aantrekkingskracht van het postsecundaire diploma nog niet doen afnemen. Aan de andere kant blijft het omzetten van de belangstelling bij volwassenen in inschrijvingen een langzaam en ongelijkmatig proces. Met andere woorden: de interesse voor een leven lang leren is groot. Deze interesse leidt echter lang niet altijd tot deelname aan een leven lang leren.
- Goedbedoelde educatieve technologie kan in een snel tempo uit de rails lopen. De snelle inzet van proctoringoplossingen te midden van de COVID-19-pandemie was daarvan een goed voorbeeld. Volwassen lerenden zien online proctoring als mogelijkheid om meer flexibel examens te kunnen maken. Jongere studenten beschouwen online proctoring eerder als een ongewenste vorm van surveillance en inbreuk op de privacy.
- Het onderwijs heeft in het voorjaar in hoog tempo technologie voor synchroon online communiceren omarmt, die al langer binnen het bedrijfsleven wordt gebruikt. Het hoger onderwijs is wat dat betreft een fluïde markt.het hoger onderwijs staat open voor producten met een bewezen waarde in andere domeinen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie