Ik vind dolfijnen mooie dieren. Maar ik krijg vaak uitslag van zweefkezerige types die deze zoogdieren misbruiken voor trainingen. Dezelfde aversie voel ik overigens ook bij praten met bomen. Maar dit terzijde.
Ik ben dan ook met een ongezonde dosis scepsis begonnen aan het artikel Leer van de dolfijn!. Deze bijdrage gebruikt de dolfijn gelukkig als metafoor. Hoe reageert een dolfijn op veranderingen, en wat kunnen mensen daarvan leren.
De auteur gaat daarbij in op onderzoek dat aan schijnt te tonen dat een dolfijn 'beloningsregels' (wat Daniel Pink "if then" noemt), snel in de gaten kreeg. Toen deze regels vervolgens achterwege bleven, raakte de dolfijn gefrustreerd. Vervolgens liet de dolfijn uit zichzelf een kunstje zien, waarna hij beloond werd:
De dolfijn veranderde toen ‘zijn denken’ veranderde. Om het gedrag van mensen te veranderen, is het nodig dat mensen
hun denken veranderen. Richt jij je in een veranderproces alleen op een gedragsverandering van je mensen, dan loop je een grote kans dat die gedragsverandering niet verankerd wordt. Duurzaam veranderen betekent dat je mensen anders moeten gaan denken!
Maak dus bestaande regels ongeldig. Dan pas gaan mensen op zoek naar nieuwe manieren van denken en wordt iets nieuws gestart.
Wat kunnen we hiervan leren voor onderwijsinnovatie of de invoering van (t)e-learning?
Allereerst zouden we -zoals Pink ook al bepleit- af moeten stappen van het automatisme 'presteren-extrinsiek belonen'. Beloon onverwacht, en niet alleen materieel. Op de tweede plaats zouden we binnen het onderwijs 'regelvrije zones' moeten hebben, en medewerkers zelf de gelegenheid geven om resultaten te bepalen en te bepalen hoe zij die resultaten kunnen bereiken. En wat de gevolgen zouden moeten zijn als deze resultaten niet worden behaald. Zou een ministerie hier aan mee willen werken? Zouden er nog andere initiatieven te bedenken zijn?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie