Gemengde gevoelens bij online leren binnen het reguliere onderwijs (#in)

My Teacher Is an App gaat over een ontwikkeling die we in ons land dankzij beperkende wetgeving  niet  snel zullen tegenkomen (sommige projecten uitgezonderd): de opkomst van volledig online onderwijs dat jongeren vanuit huis in eigen tijd en tempo volgen. Maar liefst dertig Amerikaanse staten stellen jongeren in staat om online onderwijs te volgen. Het aantal volledig online lerende jongeren is in een jaar tijd met 40% gegroeid tot zo'n 250.000. 

In a radical rethinking of what it means to go to school, states and districts nationwide are launching online public schools that let students from kindergarten to 12th grade take some—or all—of their classes from their bedrooms, living rooms and kitchens. Other states and districts are bringing students into brick-and-mortar schools for instruction that is largely computer-based and self-directed.  

De argumenten hebben te maken met kostenbesparing, meer mogelijkheden voor maatwerk en meer keuzevrijheid voor ouders. Opvallend daarbij is dat scholen vaak bedrijven inhuren om het online onderwijs te verzorgen. Het zijn dan ook de vakbonden die zich verzetten tegen het automatiseren van het doceren.

Voorstanders zoals de oud-gouverneur Jeb Bush (ook broer en zoon van voormalig mr. President) is bereid hierover de strijd aan te gaan met de vakbonden: 

I'm happy to go to war over this 

En oorlog voeren is de familie Bush helaas wel toevertrouwd…..  

Het is overigens maar de vraag of deze manier van leren leidt tot een hogere kwaliteit. Leerlingen die vaak volledig online leren, behalen vaak lagere resultaten op standaard testen. Voorstanders van online leren wijten dit onder meer aan het moment van toetsen. Ook vragen critici zich af of jongeren op deze manier wel alle noodzakelijke sociaal-communicatieve bekwaamheden ontwikkelen. Opvallend is ook dat critici vrezen dat bij online leren content centraal komt te staan, en niet interactie en dialoog. De wijze waarop online leren binnen het Amerikaanse 'K12-onderwijs' wordt ingevoerd kenmerkt zich volgens mij dan ook door: individueel, online leren waarbij leerstof van mindere kwaliteit wordt gebruikt. 

De auteurs van het artikel verwachten daarom het meest van blended of hybride leren. Bijvoorbeeld: 

Students complete most lessons online but come into class for teacher support and hands-on challenges, such as collaborating to design and build a weight-bearing bridge. 

Ik lees een dergelijk artikel met gemengde gevoelens. Ik ben voorstander van meer ICT in het onderwijs, en ook van online leren. Maar ik geloof ook niet in 'één oplossing' voor alle problemen. Er zijn ongetwijfeld leerlingen voor wie online leren, om wat voor reden dan ook, geen geschikte oplossing is.

Daarnaast ben ik huiverig voor de privatisering van een publieke taak doordat bedrijven de rol van scholen gaan overnemen. Bedrijven hebben meer oog voor het maken van winst dan voor het algemeen belang.

Ook ben ik bang dat de druk van kostenbesparingen ten koste gaat van de kwaliteit. En dan ben je nog verder van huis als het gaat om de adoptie van online leren. Presenteer online leren liever als een manier om de problematiek van vergrijzing en ontgroening van het docentenkorps tegen te gaan, en om een mogelijkheid om je als docent te kunnen focussen op persoonlijke ondersteuning en begeleiding van leerlingen. In plaats van als een manier om onderwijs goedkoper te maken door onderwijs te automatiseren. Durf ook investeren in online leren. 

Tenslotte voelt het ook niet goed om in hetzelfde 'kamp' te zitten als de familie Bush.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.