Wat zeggen studies over onderwijsinnovaties en de invoering van blended learning over i-coaches?

Vandaag heb ik weer een bijdrage geleverd aan de masterclass ‘Bruggen bouwen’ van Kennisnet en saMBO-ICT. Deze keer vond deze masterclass online plaats. Binnen deze masterclass wordt het belang van i-coaches benadrukt. Ik heb daarbij een relatie gelegd met studies over onderwijsinnovaties en de invoering van blended learning.

Twee belangrijke uitdagingen bij online leren, zo hebben we ook tijdens de coronacrisis geleerd, zijn:

  • Het realiseren van een goed ontwerp en een effectieve didactiek.
  • Het bevorderen van sociale verbondenheid.

Dit zijn volgens mij ook de belangrijkste onderwerpen waarmee i-coaches zich bezig zouden moeten houden.

Het belang van i-coaches wordt volgens mij verder ook onderstreept door studies naar onderwijsinnovaties en de invoering van blended learning.

Daarbij zijn drie factoren vooral van belang:

  1. Strategie. Bijvoorbeeld een gedeelde visie als team of consensus over te bereiken doelen. De ‘lijn’ moet de ontwikkeling steunen en er verantwoordelijkheid voor willen dragen.
  2. Structuur. Denk daarbij ook aan het werken aan attitude, bewustzijn en deskundigheid van medewerkers.
  3. Support. Hier maakt ontwikkeltijd een belangrijk deel van uit, maar ook technische en didactische ondersteuning.

Op twee thema’s ben ik uitgebreider ingegaan. Ik heb daarbij benadrukt dat je het gebruik en de toegevoegde waarde van leertechnologie in lijn moet brengen met je strategische doelen. Voorbeelden zijn dan het realiseren van een krachtige leeromgeving, flexibilisering van het onderwijs, het bereiken van nieuwe doelgroepen of het reduceren van de CO2-uitstoot.

Verder spelen het werken aan attitude, bewustzijn (waartoe deze innovatie?) en deskundigheid van medewerker een belangrijke rol bij de invoering van blended learning.

Vaak proberen we aan ‘attitude, het bewustzijn en de deskundigheid medewerkers’ te werken via studiedagen, trainingen en/of online cursussen.

Deze aanpak heeft echter een aantal tekortkomingen:

  • De activiteiten zijn eenzijdig gericht op deskundigheid medewerkers (niet op attitude, niet op bewustzijn).
  • Er is vaak sprake van ‘one size fits all’. Er wordt veelal onvoldoende rekening gehouden van verschillende attitudes en expertise van de aanwezigen.
  • Dergelijke activiteiten stellen leren in feite als gebeurtenis voor, niet als proces.
  • Er is sprake van een gebrekkige transfer naar de werkvloer.

Het kan echter ook anders. Ik gebruik het WICER-model waarin werkplek leren, informatieverwerking, coaching, educatie en reflectie integraal aan bod komen. I-coaches spelen bij verschillende onderdelen van dit model een belangrijke rol.

Onderzoek (Joyce & Showers, 2003 (pdf)) laat zelfs zien dat coaching van groot belang is voor transfer van het geleerde tijdens workshops naar de dagelijkse praktijk. Zo blijken docenten die zijn gecoacht, nieuwe strategieën vaker en bekwamer toe te passen dan docenten die niet zijn gecoacht, maar wel dezelfde basisopleiding hebben gehad. Docenten die zijn gecoacht onthouden en vergroten hun vaardigheden bovendien na verloop van tijd. Bij niet—gecoachte docenten is dat niet het geval.

Tijdens deze beknopte sessie heb ik ook gewerkt met peilingen.

Hieronder vind je mijn dia’s:

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.