Mijn leeslijst met artikelen over online en ‘blended’ onderwijs tijdens de coronacrisis groeit harder dan dat ik er over bloggen kan. Daarom bij dezen weer een bloemlezing van een aantal relevante bijdragen.
This Isn’t What We Meant by Hybrid Learning
Onlangs hoorde ik van een succesvolle toepassing van onderwijs dat volgens het ‘om-en-om’-model wordt verzorgd. Daar moet ik nog achter aan. In deze bijdrage stelt Julie Mason echter dat het tegelijkertijd face-to-face en online lesgeven aan leerlingen complex is, onrustig kan verlopen vanwege technische problemen en leidt tot een grotere werkdruk van docenten. Je zou eigenlijk de beschikking moeten hebben over twee docenten om dit onderwijs vorm te geven, stelt Mason.
Asynchronous Learning or Live Lessons? Which One Works Better for Me?
Diana Anthony en Marshall Thomas schrijven dat online leren een groter beroep doet op bekwaamheden zoals plannen en doelgericht werken. Hoe jonger de lerenden, hoe meer je hen moet begeleiden bij online leren. Vervolgens gaan zij in op de eigenschappen van asynchroon en synchroon online leren. Ik heb daar o.a. gisteren ook over geschreven. Anthony en Thomas besteden daarbij ook aandacht aan het belang van activerende didactiek. Ook pleiten zij voor niet al te grote groepen bij synchroon online leren. Een handige tabel vat de sterke en minder sterke kanten samen. De auteurs adviseren een combinatie van beide vormen, als het even kan.
The Pandemic Pushed Universities Online. The Change Was Long Overdue.
Sean Gallagher en Jason Palmer stellen dat het vóór de pandemie al duidelijk was dat het traditionele business model van het hoger onderwijs sterk onder druk staat. De huidige situatie vormt volgens deze auteurs een keerpunt nu studenten, docenten en politici de prijs en de waardepropositie van het hoger onderwijs kritisch gaan beschouwen door het traditionele onderwijs te vergelijken met meerdere varianten van technologie ondersteund onderwijs.
In vergelijking met andere sectoren ligt het hoger onderwijs volgens deze auteurs achter als het gaat om digitalisering. Nu krijgt digitalisering van het hoger onderwijs een impuls dankzij start-ups en privaat kapitaal. De auteurs wijzen vervolgens op diverse technologische ontwikkelingen die een verdere impuls kunnen geven aan online leren zoals AI, learning analytics, microcredentialing en ‘unbundling’ van curricula. Volgens de auteurs vereist ‘de markt’ verandering van het hoger onderwijs en wordt het het hoog tijd dat het hoger onderwijsprioriteit geeft aan de digitale strategie.
De auteurs gaan m.i. te gemakkelijk voorbij aan het feit dat onderwijs niet 1-2-3 te vergelijken is met branches zoals de muziekindustrie of het toerisme. Bovendien lees ik al enkele decennia verhalen over de impact van technologie op het business model van het hoger onderwijs…..
Erica Renckens gaat in op beperkingen van online vergaderen en hoe je het beste met die beperkingen om kunt gaan. Gesprekken verlopen moeizamer en het lastiger om nieuwe ideeën samen uit te werken. Dat heeft te maken met tekortkomingen in de gebruikte technologie. Vertraging leidt tot problemen met timing. Mensen plannen hun reactie terwijl de ander nog aan het woord is. Je moet dus best lang wachten tot dat jij wat kunt zeggen. Met name bij grotere groepen is dat lastig.
En normaliter gebruiken we in gesprekken meerdere -multimodale- signalen om te bepalen wanneer je wat gaat zeggen (o.a. kijken naar ademhaling). Dat valt nu weg (onder meer door het ‘muten’). Daarom moet nu nu meer visuele signalen gebruiken om aan te geven als je iets wilt zeggen. Bovendien zou je moeten zorgen voor oogcontact (kijk recht in de camera), en kun je het beste ervoor zorgen dat je handen in beeld zijn zodat je handbewegingen kunt gebruiken bij online communicatie. Verder zou je ervoor moeten zorgen dat jij jezelf niet ziet. Mensen zijn namelijk geneigd naar zichzelf te kijken. De bijdrage bevat ook tips om online te komen tot goede ideeën (zoals een ‘rolling chat’).
Online Courses the New Norm in College
Dian Schaffhauser stelt op basis van een enquête van de Educause dat de meeste cursussen dit najaar online gegeven zullen worden. Als je kijkt naar de de manieren waarop dan valt op dat een meerderheid kiest voor het online brengen van de traditionele lessen (opnames downloadable aanbieden of live streamen). Het gebruik van live online sessies valt Schauffhauser tegen. De combinatie asynchroon en synchroon online leren wordt in het artikel niet genoemd. De bijdrage gaat ook in op waar instellingen mee worstelen: meer werk uitvoeren met minder middelen, oplossingen toepassen die eigenlijk niet geschikt zijn en worstelen met de risico’s van mensen die zich niet aan de ingevoerde veiligheidsregels houden.
Als deze manier van online leren de norm wordt, dan zullen studenten bepaald niet de waardepropositie van het hoger onderwijs van voor de pandemie kritisch gaan beschouwen, vermoed ik.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie