Over lerende en docerende menigten

Afgelopen zomer is het boek “Social learning en leren met sociale media” van Marcel de Leeuwe en mij uitgekomen. Onlangs werd ik geattendeerd op een publicatie met de verwarrende titel “Teaching Crowds”, dat raakvlakken heeft met ons boek.

Ruben Bellens wees me onlangs op de publicatie “Teaching Crowds: Learning and Social Media”. Deze uitgave (waarvan je een PDF-bestand gratis kunt downloaden) is verschenen in het kader van de serie “Issues in Distance Education”. Jon Dron en Terry Anderson introduceren hierin een model waarmee zij de lezer grip willen geven op de pedagogisch-didactische potentie van internet-technologieën:

Recognizing that online learning both demands and affords new models of teaching and learning, the authors show how learners can engage with social media platforms to create an unbounded field of emergent connections. These connections empower learners, allowing them to draw from one another’s expertise to formulate and fulfill their own educational goals. In an increasingly networked world, developing such skills will, they argue, better prepare students to become self-directed, lifelong learners.

Model Teaching Crowds
Afbeelding: Dron & Anderson, 2014

De auteurs gaan in op hoe clusters van verbonden individuen van elkaar kunnen leren. Sociale media spelen daarbij een belangrijke rol. De volgende onderwerpen worden behandeld:

  • De potentiële waarde van ‘social software’ voor leren (inclusief de valkuilen). Helaas scharen zij daarbij allerlei ICT-toepassingen onder ‘social software’ (ook e-mail).
  • Een beschrijving van een scala aan theorieën die de theoretische basis moeten bieden voor verschillende benaderingen waarmee je grip kunt krijgen op leren binnen een ‘menigte.’ Volgens de auteurs is de ene theorie meer volwassen dan de andere theorie.
  • Een raamwerk (zie afbeelding) waarmee zij grip willen krijgen op de verschillende manieren waarop mensen met elkaar in leersituaties kunnen leren. Daarbij stellen zij onder meer dat sociale media er toe bij hebben gedragen dat mensen niet langer leren in een traditioneel gesloten groep. Volgens de auteurs is het belang van collectieve intelligentie de laatste decennia bijvoorbeeld sterk toegenomen.
  • In de volgende vier hoofdstukken gaan Dron en Anderson in op leren in groepen, leren in netwerken, leren in sets en leren in collectieven. Daarbij kijken de auteurs onder meer naar de vrijheid die leden hebben op een aantal aspecten zoals tijd, relaties, keuzes ten aanzien van content of aanpak.
  • Dron en Anderson beschrijven een aantal cases waarin hun model wordt toegepast, waarna zij stil staan bij knelpunten en uitdagingen (zoals het verlies van controle door de organisatie of issues rond vertrouwen), en de lezer een blik in de toekomst gunnen.

Ik heb dit boek gescand en selectief gelezen. Deze uitgave wil praktisch zijn, maar is m.i. een stuk theoretischer dat de uitgave van Marcel en mij. Eigenlijk tonen alleen de hoofdstukken over theorieën over leren en sociale media overlap. De opbouw van de hoofdstukken verschilt ook sterk. De beschrijving van verschillende vormen van “crowds” aan de hand van genoemde aspecten bevalt me wel. Ik had wel voor een andere titel gekozen. Ik kan “Teaching Crowds” ondanks de toelichting maar moeilijk plaatsen.

Bron: Dron, J. & Anderson, T. (2015). Teaching Crowds: learning and social media. Edmonton: AU Press, Athabasca University

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.