Waarom docenten ICT onvoldoende in het onderwijs inzetten?

Via een nieuwsbrief van Distance Educators kwam ik net een recent rapport tegen van de BECTA.
BECTA staat voor "British Educational Communications and Technology Agency".
Het rapport geeft een overzicht van een aantal onderzoeksverslagen waarin wordt ingegaan op de vraag welke knelpunten docenten ervaren als het gaat om de inzet van ICT in het onderwijs. Hierbij valt op dat het gaat op knelpunten die sterk met elkaar samen hangen. Eén zo’n knelpunt is dat docenten niet geloven dat ICT een goede bijdrage kan leveren aan hun werk.
Verder zijn docenten ook niet bereid om hun onderwijspraktijk te veranderen en vinden schoolorganisaties het moeilijk of onmogelijk om te reorganiseren zodat onderwijsvernieuwing met ICT gestalte krijgt.
Ik denk dat in dat laatste een belangrijke kern van het probleem zit. Onderwijsmanager klagen in het algemeen vaker over het gebrek aan verandergezindheid van docenten. Maar volgens mij hebben zij zelf vaak onvoldoende een beeld ten aanzien van de koers die gevolgd moet worden als het gaat om onderwijsvernieuwing met ICT. Ze geven er zelf ook onvoldoende prioriteit aan en gaan het gesprek met docenten niet aan. Zij geven onvoldoende faciliteiten aan docenten om zich te verdiepen in deze materie, zodat docenten niet bewust zijn van de "need of urgence" en niet geloven in ICT als middel om onderwijs te vernieuwen. Ook onder leidinggevenden heb je Iejoors, Teigetjes en andere figuren uit Winny the Pooh. Misschien moeten we vooral daar een strategie op ontwikkelen.