In Always Connected, But Hard to Reach beschrijft Raju Rishi het verschijnsel dat onderwijsinstellingen er maar moeizaam in slagen om relevante informatie op tijd aan studenten te verstrekken, ondanks dat deze doelgroep altijd via technologie bereik lijkt te zijn.
A key element of the communication barrier is the fragmented nature of students’ media.
Sterker: het gefragmenteerd gebruik van media wordt ook veroorzaakt doordat studenten lang niet altijd dezelfde media gebruiken. Lang niet elke student gebruikt Hyves en MySpace. De mobiele telefoon en MSN worden wel breed gebruikt.
Deze bijdrage geeft een goed beeld van de manier waarop studenten anno 2007 communiceren. Het instellingsmailadres wordt vaak amper gebruikt en is daarom minder geschikt voor urgente mededelingen, aldus Rishi. Deze auteur verwacht veel van mobiele technologie en dan met name van de mobiele telefoon. Het lastige hiervan is echter dat studenten relatief vaak van mobiel nummer wisselen en deze mutaties lang niet altijd doorgeven.
Ik denk dat je studenten best kunt verplichten om bepaalde technologieën voor het onderwijs te gebruiken. Je verwacht immers ook dat ze een gewone brief lezen. Na hun studie verwacht een werkgever immers ook van hen dat ze bepaalde applicaties gebruiken om hun werk te kunnen doen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie