Gelezen in het huisblad van de Universiteit Utrecht (UU):
Op steeds meer universitaire plekken kan je draadloos het internet op. Maar het zal waarschijnlijk nooit zo ver komen dat je overal wireless de digitale snelweg op kan.
Een aardig artikel over de stand van zaken van draadloos Internetten aan deze (mijn) universiteit. De UU loopt bepaald niet voor op dit gebied. Als mijn collega’s en ik buitenlandse gasten hebben, dan kunnen wij hen in ons vergaderlokaal slechts één netwerkkabel aanbieden. Terwijl wij bij hen meestal wel met onze laptop draadloos online kunnen (of we nu in Tallinn, Insbruck of Valencia zijn).
Het artikel straalt behoorlijk wat conservatisme uit. Er worden een aantal praktische bezwaren geuit en zowel geïnterviewde ICT-medewerkers als studenten denken dat draadloos Internet niet "zaligmakend" is.
"In bibliotheken lijkt me het wel praktisch om zo het internet op te kunnen. Maar dat hoeft van mij niet in alle onderwijsgebouwen te kunnen. Ik neem mijn laptop niet mee naar college. (…). Ik hoef heus niet op het toilet te internetten."
Natuurlijk is draadloos Internet niet zaligmakend (wat wel?). En ook ik vond het een aantal jaar geleden niet ècht nodig om overal online te kunnen zijn. Zelfs nu wil ik dat niet overal (zoals op het toilet), al heb ik mijn grenzen behoorlijk verlegd. Maar hoe zou de geciteerde student hebben gereageerd als je hem tien jaar gelden gevraagd zou hebben of hij altijd en overal de beschikking zou willen hebben over een telefoon?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie