Tijdens mijn vakantie plaatste George Siemens een kritische post over sociale media (waartoe hij weblogs NIET rekent). In de kern komt zijn kritiek op het volgende neer:
- Sociale media dragen niet bij aan het creëren van dingen (zoals kennis), alleen aan het verspreiden: Social media is about flow, not substance.
- De invloed van sociale media op politiek en macht wordt schromelijk overdreven.
- Voor verdiepend leren ("intellect") zijn bloggen, artikelen schrijven en "transparant docentschap" van groot belang. Sociale media zijn daar te oppervlakkig voor. Zij zijn sterk in het snel verspreiden van zich snel ontwikkelende informatie, en om verbonden te zijn met mensen met dezelfde interesses (bijvoorbeeld rond een gebeurtenis). Complexe problemen kunnen niet worden opgelost met behulp van sociale media. Beknopte commentaren op sociale media kunnen zelfs averrechts werken (je hebt vaak meer ruimte nodig dan de 140 tekens bij Twitter).
Siemens' bijdrage heeft veel reacties losgemaakt (op dit moment tachtig commentaren op zijn post). Hij krijgt bijval, maar ook kritiek. Volgens Donald Clark kun je -als je Siemens' redenering volgt- connectivisme gelijk bij het grof vuil zetten. Hij stelt o.a. ook:
Real things happen in the real world because we communicate through these networks.
Hij stelt ook dat de wijze waarop je sociale media gebruikt, de toegevoegde waarde ervan bepaalt (volgens Clark gebruikt Siemens Facebook en Twitter beperkt). Verder vindt Clark dat George Siemens te zeer focust op academische kennis, en "institutional learning".
George Siemens focust m.i. niet op institutioneel leren (dat lees ik nergens terug), maar je merkt wel dat hij vanuit het perspectief van een academicus redeneert. Dan zijn verdiepend leren en academische kennisconstructie van groot belang. Applicaties als Facebook of Twitter zijn daar inderdaad minder geschikt voor (weblogs wel). Leren is echter een meer omvattend, complex, proces. Je hebt verschillende vormen van leren, en -hiermee samenhangend- diverse typen kennis en informatie. Siemens gaat hier aan voorbij, terwijl Donald Clark hier ook weinig oog voor lijkt te hebben (gezien zijn badinerende opmerkingen over academische kennis). Als een prangende vraag via Twitter wordt beantwoord, dan maakt dit m.i. wel degelijk deel uit van leren.
Daarnaast heeft Siemens m.i. onvoldoende oog en waardering voor de onderlinge samenhang tussen verschillende sociale media voor leren. En juist in die onderlinge samenhang zit m.i. de kracht. In presentaties gebruik ik wel eens onderstaand schema.
Dit schema laat zien dat ik dankzij Twitter, RSS (en ook steeds vaker via Google +) geattendeerd wordt op waardevolle bijdragen waar ik vervolgens in een blogpost op kan reflecteren. Zonder Google +, Twitter en RSS ben ik geattendeerd op de blogposts van George Siemens en Donald Clark, waar ik nu over schrijf. Zonder sociale media (en RSS) had ik deze bijdragen waarschijnlijk gemist.
Tenslotte gooit George Siemens sociale media wat mij betreft te zeer op één hoop. Via Twitter kun je inderdaad geen verdiepende conversaties, dialogen en discourses houden. Met Quora en Google+ is dat veel beter mogelijk. Bovendien kun je Twitter ook als back channel gebruiken bij presentaties en discussies. Afhankelijk van de toepassing ervan kan dit zeker bijdragen aan leerervaringen. Ook hier gaat Siemens aan voorbij.
Ik concludeer dan ook dat George Siemens een te beperkt beeld heeft van het gebruik van sociale media voor leren, al kan ik zijn vrees voor oppervlakkigheid wel begrijpen. Sociale media worden inderdaad lang niet altijd voor verdiepende conversaties gebruikt. Dat is ook niet altijd de bedoeling. Gebrekkige filtermogelijkheden belemmeren gebruikers die deze media wel voor verdieping willen gebruiken, om de 'ruis' te vermijden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie