Op het gebied van e-learning binnen het hoger onderwijs doen zich drie belangrijke type ontwikkelingen voor. In de eerste plaats technologische ontwikkelingen. ICT wordt steeds krachtiger en veelomvattend, ook al heeft ICT tot op heden het leren nog niet echt veranderd. Op de tweede plaats veranderen organisatorische processen binnen organisaties. Binnen een instelling voor hoger onderwijs heb je een groot aantal systemen, die maar moeizaam met elkaar interacteren. Ook is er binnen organisaties nog geen beleid rond content management. Een informatie architectuur is noodzakelijk, waarbij onder meer wordt vastgelegd wie de eigenaar is van de informatie en hoe toegang tot informatie geregeld moet worden (autorisatie). Middelware is noodzakelijk voor de integratie van applicaties. Dat vereist een behoorlijke mate van centralisatie. Op de derde plaats verandert de didactiek. Zo ontstaan er standaarden rond leerobjecten (al zijn er nog steeds meerdere standaarden) en ontwikkelen open source initiatieven zich (denk aan Sakai). Surf heeft in Berlijn de zogenaamde Berlin declaration ondertekent, waarin steun wordt gegeven aan open standaarden. Bovendien wordt leren steeds meer gebaseerd op het sociaal-constructivisme (actief, interactief, samenwerkend leren).
In Noorwegen geeft men alle studenten (op verschillende onderwijsniveaus) één studentnummer dat ze hun hele studieleven binnen alle instituten kunnen gebruiken voor authenticatie en authorisatie. Dit moet in 2008 ingevoerd zijn.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie