In Disintermediation: The disruption to come for Education 2.0 legt Rob Tucker de relatie tussen transformatie van het onderwijs en het proces van disintermediation (via George Siemens).
Hiermee doelt hij op het verdwijnen van tussenpersonen uit de waardeketen. Een bekend voorbeeld zijn de reisbureaus die bemiddelen tussen klant, vervoerder en eigenaar van hotels, appartementen, en dergelijke. Dankzij internettechnologie boeken mensen steeds vaker rechtstreeks reizen en verblijfplaatsen. Dit gaat ten koste van de tussenhandel, zoals Tucker met cijfers laat zien.
Daarbij stelt hij ook dat dit proces in twee stappen heeft plaatsgevonden. Aanvankelijk maakten reisbureaus gebruik van krachtige technologie om meer service te kunnen verlenen. Maar uiteindelijk zijn reizigers op grote schaal direct reizen gaan boeken. Een belangrijke voorwaarde daarbij is overigens -naast gebruikersvriendelijke technologie- transparantie van prijs en aanbod.
Gaan we eenzelfde proces op het gebied van het onderwijs mee maken? Tucker ziet het wel gebeuren. Hij stelt:
Learning is educational travel.
Op dit moment gebruikt het onderwijs technologie vooral om bestaande processen te versterken. Als het gaat om disseminatie van kennis, dan zou wel eens sprake kunnen zijn van volledige 'disintermediation', denkt Tucker. Er is immers een massa informatie op internet te vinden, en je kunt ook online tests uitvoeren om te checken of je het geleerde hebt begrepen. Scholen zullen zich volgens hem dan vooral ontwikkelen tot ontmoetingscentra.
Ik ben niet overtuigd. Niet alleen omdat Tucker een wel heel eendimensionele kijk op onderwijs lijkt te hebben. Onderwijs is meer dan kennis opnemen en via test reproduceren. Toch?. Bovendien is veel specifieke (noodzakelijke) kennis niet online te vinden.
Belangrijker, echter, is het gebrek aan transparantie op dit terrein en het feit dat bij het onderwijs sprake is van een veel langduriger relatie tussen 'aanbieder' en 'afnemer'. In zo'n situatie gelden andere wetten, dan bij het boeken van een reis. Bovendien is het samenstellen van een langdurige leerroute veel complexer dan het regelen van een vakantie. Dat doe je niet zo maar in je eentje. Zelfs niet als je mondig, kritisch en hoog opgeleid bent. Denk ook aan de paradox of choice.
Tenslotte -maar dat is veranderbaar- heb je te maken met wet- en regelgeving die je kan verplichten om bij een instituut te gaan leren.
Natuurlijk leren mensen -mede dankzij social media- erg veel buiten scholen om. Er zijn ook alternatieve manieren die vraag en aanbod op het gebied van leren op een andere manier bij elkaar willen brengen, zoals de Peer 3 Peer University. Het is echter maar de vraag of 'disintermediation' in het onderwijs ooit op grote schaal gerealiseerd zal worden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie